vote for gay blogs at Best Male Blogs!PLU Gay Blogs

Saturday, May 14, 2011

Socially Adopted 1

Submitted by Milo Senteno
Installment 1

Hi to all readers. Here is my new offering entitle SOCIALLY ADOPTED. Hope you like it. Thanks and continue reading. 

Point of View: Lance

Sa wakas, bakasyon na naman. Pwede na naman akong magpuyat ng gabi ng walanginaalalang exams or recitations kinabukasan. Nakakapagod kaya yung ganungbuhay. Hindi ko nga alam kung bakit ba talaga psychology major ang kinuha ko.Super daming babasahing books about knowing the human mind and behaviour which I think is very obvious. Kung tutuusin nga parang naglalaro lang kami sa klasepalagi tuwing recitation kay Mrs. San Jose kapag tinatanong niya kami kunganong ibig sabihin ng mga kilos ng tao sa iba't ibang sitwasyon. Natatawa nalang ako. Monday morning will be great. I'll be watching more movies na sobrayatang nakalimutan ko noong 2nd year of college ko.
Hindi naman ako grade conscious pero hindi rin naman ako easy go lucky tulad ng iba na okay langbumagsak. Nahihiya pa din naman ako kay mama at kuya dahil sila ang nagpapaaral sakin. Mamaya tatawag na naman siguro yun si kuya mula sa states then wala nanaman itong si mama dahil andun na naman sa munisipyo doing her regular social work as a volunteer. Nag uubos lang ng oras sa mga ibang taong may mga kanyakanyang buhay samantalang yung buhay namin kahit na mamatay na si papa, hindi niya naayos. Sabi naman ni kuya Landon hayaan ko na at yun na lang angpinagkakaabalahan ng mama namin. Mabuti pa nga daw ay hindi sa masamang bisyo nalululong si mama katulad ng mga ka village namin na puro mahjong na lang anginaatupag. I'm still lucky I guess kasi sigurado yan pagbaba ko sa kusina, maynakahanda na agad na pagkain para sakin. Kahit siguro saan siya pupunta, mymother still managed to prepare my breakfast. Yun ang gusto ko sa kanya. Peroang ayaw ko naman sa kanya ay 'yung lagi niya kong pinipilit magvolunteer sasocial working center. Tumulong daw sa mga iba't ibang tao tutal daw ay psych major naman ako. Haay... yun na nga ang dahilan ko. Nakakasawa na minsan kaya dapat itong bakasyon, ienjoy ko naman. Better to chat with Sheena than to volunteer.

9:00 AM Bumaba na ko ng kusina para kumain. Sana'y naman na ko na ang suot komatulog eh ang boxer shorts ko lang na kulay itim palagi. Sa pang itaas, walana. Hindi ko alam kung bakit nasanay akong natulog ng ganoon pero isa lang angpagkakaalam ko sa sarili ko, malibog ako. Almost every night I dreamt ofSheena. My dreamgirl. Pero hindi naman ako dumadating sa point na talagannilalabasan ako just because of my illusion of her. None as I remember nanangyari yun. Isa pa, tuwing bababa naman ako ng kusina ay wala ng tao. Kahitmaghubad pa ko dun, wala ring saysay dahil tiyak na wala na si mama. But thistime, its different...

Nakarinig ako ng ingay na nanggagaling sa kusina. Ingay na parang hinahatakyung upuan at ginagalaw yung mga plato. This is not the usual noise na nagagawani mama kapag nasa kusina siya. Napakatahimik lang at napakaingat ng galawsamantalang ito ngayon ay masyadong galawgaw. Kinuha ko yung baseball bat ko nanasa likod lang ng cabinet ko at bumaba ng dahan dahan sa hagdan papunta sa kusina.

Pagsilip ko may nakaupong lalaki. Kinakain niya yung mga pagkaing hinanda saakin ni mama. I decided to ask and not to show the bat first.

"Sino ka!? at anong ginagawa mo dito sa bahay namin" siga kongtanong.


Hindi ako nilingon ng lalaki. Tuloy pa din ito sa pagkain ng tasty bread,hotdogs and bacon na ginawa pa ni mama.
"Sino ka sabi? Pag hindi kanagsalita, dadanak ang dugo ng ulo mo dito sa kusina namin!" panakot koulit sabay amba ng baseball bat.

Kasalukuyan sanang tutusukin ng lalaki ng tinidor ang isang hotdog pero dahilsa narinig niya ay huminto siya at ibinaba ang tinidor sa lamesa.

"Tanungin mo si Mrs. Toledo pwede? Siya makakasagot sa mga tanong mo at samga susunod mo pang tanong" sabi ng lalaki habang nagsasalita.

Hindi pa rin siya humaharap sa akin kaya hindi ko maaninag ang mukha niya. Isalang ang kapansin pansin sa kanya, maganda ang pangangatawan niya. Halatanghalata sa suot niyang puting tshirt at black pants.
"Teka nga..." sabi kosabay punta sa harapan niya para makita siya ng harap harapan. Nawala din saisip ko na naka boxer shorts lang ako at walang pang itaas.

"Pre..." bungad ko. Bahagyang naudlot ang kasunod ng makita ko angmukha niya. Ngayon lang yata ko nakakita ng ganoong itsura ng tao nanagsasalita ng purong Tagalog. Parang foreigner ang mukha niya pati angpagkakaukit ng ilong. Kung hindi nga siya magsasalita, hindi mo siyamapagkakamalang Pilipino. "ikaw tong nakita ko na lang na kinakain yungmga pagkain ko. Dito pre sa bahay namin tapos parang ako pa nahihirapanmagtanong kung sino ka?"
Masama na ang tingin ng lalaki sakin. Halata ko din sa mata niya nanaiilang siyang nakaharap ako sa kanya dahil sa suot ko na boxer shorts lang athayag na hayag ang katawan ko sa kanya pero hindi maikakaila na mababasa mo dindito ang matinding galit na nagmumula sa loob na pagkatao niya. Kinilabutan akoat nag isip kung anong gagawin kung sakaling sunggaban ako ng lalaki atbugbugin. Halos malapit lang naman ang built naming dalawa kaya lang hindi langakong kumportableng makipagrambulan sa suot ko at sa sarili ko pang bahay.

"Sige. Aalis na lang ako." biglang sabi ng lalaki at umakmang tatayo.

"D'yan ka lang Kevin. Wag kang aalis at ako ang magpapaliwanag sa anakko" boses ni mama na bigla na lamang sumulpot galing sa pinto sa sala.

Kitang kita ko ang mukha ni mama na para bang sobrang lupit ng ginawakong pagtatanong sa lalaking nasa harap ko at bigla na lamang sumulpot sa bahayna parang kabute. Dala dala ni mama ang maraming papeles at iniabot ito salalaki habang papalapit sa akin. Hindi ko inakalang bigla akong aambahan ngsampal ni mama sa kanang pisngi.

“Tinuruan ba kitang maging bastos?” biglang sigaw ni mama sa harap ko.

Napatingin ako sa lalaki na siyang nagging dahilan ng lahat. Kahitminsan ay hindi pa ko nagawang saktan o pagbuhatan ng kamay ni mama. Ngayonlang at dahil lang sa isang lalaking hindi ko man lang kilala. Kitang kita koang galit sa mga mata ni mama pero hindi ko alam kung bakit. Nagsimula akongmangatwiran.

“Bakit ma? Anong ginawa kong mali?” tugon ko. “Normal lang naman namagtanong ako sa taong hindi ko kilala ng nagising ako at kinakain na ang mgapagkain natin? Sige nga? Anong mali sa ginawa ko?”

Sa hindi ko inaasahang sitwasyon ay umulit ang hampas ng kamay ni mamasa pisngi ko. Ikinagulat ko yun at muntik ko ng maibato ang hawak kong baseballbat sa lalaking kanina pa nakangisi sa harapan naming. Nakangiti ito na parangnatatawa pa na nag aaway kami ni mama ng DAHIL SA KANYA!!

“Sige Lance!” pauna ni mama. “Para matahimik ka lang at bumalik sadating galang ang ayos mo, ipapakilala ko ang LALAKING...nasa harap mo!” ganunna lamang ang diin na binigay ni mama sa salitang lalaki.

Nakinig ako sandal dahil ramdam ko pa din ang pangalawang latay sapisngi ko.

“Kevin Lenori, yan ang pangalan nya. Isa sya sa mga project ko as socialworker sa community natin Lance.”

I started to be interested. Why so sudden na may project si mama na taopara sa social works niya? Dati rati para lamang siyang kongresista na tanimduon tanim dito, pakain ng lugaw dito, literacy program naman sa kabila at ibapa. Ganun lang ang nakasanayan kong project niya. Pero ngayon, may kasama ngtao na sa tingin ko kakaiba sa lahat ng mga nagging proyekto niya.

“Lance, Kevin here was a product of broken family. Yung nanay niyanamatay sa kulungan dahil sa riot ng mga samahan din dun. And...according tothe researches, yung tatay niya is no longer alive. After naghiwalay ang mgaparents niya, his father suffered from lukemia na hindi niya nalaman untilngayon lang. Siya lang ang nabubuhay mag isa simula ng nakulong ang nanay niya.Then, worked hard in different jobs but the naligaw ng landas at nahulihan ngdrugs sa apartment na tinutuluyan niya.” 

Tumingin si mama sa lalaki nakasalukuyan namang parang walang naririnig sa mga sinasabi ni mama. Hindi kotuloy alam kung sinasadya niya yun o hindi.

“....nakulong siya in other words.” Naririnig kong pagpapatuloy ni mama.

“Then, the DSWD decided to give him another chance here in our family. Ipersonally called him for temporary adoption.”

Nagulat ako sa sinabi na yon ni mama. Parang gusto ko ng takpan ang mgatenga ko o kaya hampasin ng baseball bat ang ulo ko para magising kung sakalingnananaginip lang ako. Pero mukha ngang totoo ang lahat ng nangyayari.

“Sa katabing kwarto siya matutulog at magstay, sa dating kwarto ng kuyamo na ginawa mong imbakan ng mga libro mong makakapal. I placed those books sabasement dahil alam ko namang hindi mo na yon ginagamit. And starting now, begood to him dahil part na siya ng bahay na to. At, kinokonsider ko na siyanganak ko .” nakakabinging paliwanag ni mama.

“Ano???” sigaw ko ng marinig ko ang huling salita.”Anak mo? Ma! Kamilang ni kuya ang anak mo. Saka bakit hindi mo man lang muna sinabi sa amin bagomo siya tinanggap?”

“Ive already talked to your kuya. He approved. Kung saan daw ako masmakakatulong, susuporta sya.” Sabi ni mama.

“And what about me? I don’t even know this guy. At hindi ko syamatatanggap ng ganun lang” katwiran ko.

“You have to...kung mahal mo ko at isa kang psychologist...you willunderstand that as a temporary adoption, I need to have this person back intothe normal world.”

“Pero ma..alam ko yun. Kailangan mong tumulong, pero bakit ganungklaseng tulong pa?”

“Lance.” Galit na banggit ni mama sa pangalan ko.

This is the signal para sa kin to continue talking at magreason out orget out of my house option ni mama. I dare not to talk dahil ayokongmagtagumpay ang bagong saltang Kevin sa akin.

“Ok. I’ll consider that as an approval. Ngayon Lance, baka pwedengpakitulungan mo si Kevin mag ayos sa taas sa kwarto niya.” Request ni mama.

Pambihira naman talaga sa isip isip ko. Para kaming nagpatuloy ng harisa bahay at pati ang prinsipe ay sunod sunuran na lang. Wala kong magagawakundi ang sundin ang gusto ni mama. Kunsabagay, may maganda kong plano paraumalis na lang ng kusa ang Kevin na to sa bahay namin. Alam ko ang mga ayaw nimama sa isang tao. Kaya kapag ginawa niya yun, tiyak na paaalisin agad siyaditto sa bahay or isasauli siya kung saang kulungan man siya galing. Binitiwanko ang baseball bat at inilapag sa mesa. Tumingin kay Kevin at papilit nangumiti. Tumingin din siya sa akin at umiwas din naman.

“Sige Kevin pasensya ka na kanina. Kakain muna ko ng umagahan tapostutulungan na kita sa taas mag ayos ng gamit mo. Ok lang ba?” napakaplastik koyata dito.

Tumango lang siya at binitbit ang malaki niyang sports bag sabay tinungoang hagdan paakyat. Wala naman pakialam si mama sa kilos ni Kevin. Siguro dahilsa tingin niya ay kawawang kawawa ito dahil sa mga dinanas.

“Kevin, yung kwarto mo sa may kaliwa pangalawang pinto. Yung unang pintoeh yung storage natin tapos kwarto mo na, then kay Lance at CR for the two ofyou.” Sigaw ni mama sa taong parang walang narinig at tuloy tuloy sa pag akyat.Napakasarap batuhin ng baseball bat.

10: 00 AM Same day. Tapos na kong kumain at naghugas ng pinagkanan ngmagdecide akong tunguin ang kwarto ni Kevin para tumulong. Umalis din si mamamatapos ang diskusyon kanina. Natyempuhan niya lang pala kami ni Kevin na naguusap at ibibigay niya lang ang dala niyang documents sa taong to. Kungtutuusin, ayokong tumulong pero dahil minsan naaawa din ako kay mama, susubukanko na lang. Kapag talagang hindi ko gusto ang taong to, alam ko na ang gagawinko.

Umakyat na ko ng hagdan naming kalimitan ay mga nasa pitong hakbang nanakatago din ang limang akyat mula sa kusina. Napansin kong bahagya langnakabukas ang pinto ng kwarto ni Kevin. Out of curiosity, hindi muna ko kumatokat inobserbahan muna ang kilos ng tao sa loob. Sumilip ako sa kaunting uwang atnakita ko dun ang isang lalaking nakahubad ng damit pang itaas. Nagulat ako sanakita at naramdaman dahil kakaiba ang bigla kong naramdaman nung maaninag koang halos perpektong muscles ni Kevin sa pang itaas na bahagi ng kanyangkatawan. Buong buo ang mga chest muscles nya at kahit na balbon at natatakpanng iilang balahibo ang tiyan niya, tiyak na aninag pa din ang hulma ng mga abs dito. Isa pang nakadagdag appeal sakanyang upper body ay ang mga tattoo niya sa kaliwa at kanang braso na bungasiguro ng pagkakakulong niya ng mga ilang buwan. Para ba kong nakakita ng isangforeigner na nakahubad sa harap ko. Sigurado naman akong may lahi itong siKevin. Nakakatawa lang dahil diretso ang pagtatagalog niya.

Hindi ko malamang kung bakit gayon na lamang ang naramdaman ko ng Makitako ang hubad na katawan ni Kevin mula sa paninilip ko sa kaunting puwang ngpintuan. Nagtaka din ako dahil bahagyang tumayo ang aking alaga dahil sakakaibang nakikita. Lalo pang tumigas ito ng ituloy ni Kevin ang paghuhubad atmag akma itong alisin ang butones ng maong na pantalon at ibukas ang zipper.Nang pagkakataong yun, may iba kong nadiskubre sa sarili ko. Itutuloy ko pasana ang panunuod ng biglang nasagi ko ang pintuan pabukas na ikinagulat namingdalawa ni Kevin....

itutuloy...




8 comments:

Anonymous said...

NEXT PART ! IM SO EXCITED ! GO GO GO!

Anonymous said...

kaya nga, its too short

Anonymous said...

kakabitin namn..yung karugtong na pls...pati ung sa mahiwagang lipgloss.......post na pls....

Anonymous said...

bitin.pero ang ganda ng story. please continue it now. :)

Anonymous said...

ANG TAGAL HA? JUK .. JJEJEE .. EXCITE NA ME !! NU BA !

MiS said...

thanks for the comments. I'm still working on the second post and also the last parts of the 1st story i have here in PMS, "Ang Pakikipagsapalaran ni Michael".

Anonymous said...

bakit ang tagal ng part 6 ng mcfadden brothers

Anonymous said...

wala ka bang sariling blog? tagal mag posy dito eh

Post a Comment

What can you say?

 
FCOS would like to thank our contributors and loyal writers. You know who you are guys. ^_^
Work licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License. FILIPINO COMING OUT STORIES.